وجود «درخت کریسمس» در بسیاری از خانه ها نشانه ی عید یا جشن میلاد حضرت مسیح (ع) است. تزئیین کردن درخت کریسمس یک رسم و سنت اجتماعی است و جزو فرایض دینی محسوب نمی شود. این رسم در حقیقت در کشور آلمان پیدا شد و به دورانی مربوط می شود که انسان های اولیه به درخت (مخصوصاً درخت های همیشه سبز) احترام می گذاشتند.

این قبیل درخت ها در فصل زمستان پژمرده نمی شدند و نمی مردند و به همین جهت نشانه ای از جاودانگی به شمار می رفتند. مسیحیانی که در کشور آلمان زندگی می کردند، این رسم را به رسم برگزاری عید یا جشن تولد حضرت عیسی (ع) تبدیل کردند.

ساکنان نواحی شمال دانمارک، سوئد و نروژ (که پوشیده از جنگل های انبوه است)، رسمی داشتند و دارند که در ایام کریسمس، درخت سبز کوچکی را به خانه ی خود می آوردند.

انگلیسی ها رسمی برای آوردن درخت به خانه نداشتند تا این که یک شاهزاده ی آلمانی به نام «آلبرت ساکس کوبرگ گوتا» با ملکه ی ویکتوریا ازدواج کرد. شاهزاده آلبرت نخستین درخت تزئیین شده ی کریسمس را در سال 1841 میلادی در کاخ ویندسور برپا داشت.

در دنیای جدید (یعنی قاره ی آمریکا)، نخستین درخت های کریسمس را سربازان «هس» (یکی از شهر های آلمان) در دوره ی انقلاب آمریکا با خودشان به این سرزمین آوردند. بعدها مهاجران آلمانی این رسم و سنت را در همه جای ایالات متحده ی آمریکا رواج دادند.

بسیاری از کارهایی که امروزه به نشانه ی جشن و شادی انجام می گیرد، روزگاری نشانه ی کفر و بی ایمانی بود.

رومی های باستان در مراسم مذهبی خود انواع گل و شاخ و برگ گیاهان و درخت ها را قرار می دادند. از مدارک تاریخی چنین بر می آید که ساکسون ها در مراسم مذهبی خود از درخت راج، یا درخت پاپیتال یا درخت غار استفاده می کرده اند.

دروییدها (کاهنان بریتانیای قدیم) بنیان گذاران سنت آویختن گیاهان دارواش در خانه هستند. کاهنان قدیم قوم سلت، گیاه دارواش را نشانه ی امید و آرامش می دانستند.

منبع: دانستنیهای دانش آموز